CarelBrendel.nl

 “Er zijn ongetwijfeld islamofoben in Nederland. De leider van één van de regeringspartijen is een islamofoob. Het zijn mensen die lijden. Ze zijn ziek. Wellicht hebben ze behandeling nodig, zoals mensen met agrofobie of claustrofobie. Dit zegt Wikipedia erover: ‘Een fobie (Grieks: fobos = angst, vrees) is een psychische aandoening waarbij iemand, om doorgaans onduidelijke redenen, een ziekelijke angst ontwikkelt voor specifieke zaken of situaties. Deze angst staat niet in verhouding tot de reële bedreiging die van de situatie of het object uitgaat en de lijder is zich hiervan goed bewust.’ De psychiater heeft een ligbank gereed staan. Praat u maar.”

Deze diagnose stelde publicist Frans Verhagen op 31 maart tijdens een symposium in Tilburg. Waarom, zo vroeg de zelfbenoemde kliniekchef zich af, is er geen opwinding over de ‘veel grotere aantallen gereformeerden, die veel fundamentalistische en compromislozer standpunten innemen dan de meeste moslims’.

Verhagens stelling dat christenen veel gevaarlijker zijn dan moslims werd enkele dagen later hardhandig onderstreept door de feiten. In Afghanistan besloot een dolgedraaide imam om demonstratief een bijbel te verbranden. Als reactie daarop trokken opgezweepte christenen door de straten van Florida en onthoofdden zeven moslims, die niets met de boekverbranding te maken hadden. In de Verenigde Staten vielen in de dagen daarna tientallen doden bij door religieuze fanaten veroorzaakte rellen.

Ho, wacht even! Het ging om een koranverbranding door een dolgedraaide dominee in Amerika. De bloedige reactie daarop kwam van extremistische moslims in Afghanistan. Voor even waren deze moordlustige relifanaten vergeten dat ook de islam het principe kent, dat wie het leven van één mens bewaart, daarmee de hele mensheid redt.

Dergelijke nare dingen gebeuren in het verre buitenland. De problemen in ons land zijn gelukkig van een veel kleinere schaal, waarmee ik de moord op Theo van Gogh en de bedreigingen aan het adres van politici, opiniemakers en kunstenaars niet weg wil relativeren.

Het gemengde nieuws van gisteren bracht ons twee vervelende incidenten. In Zoetermeer is de moskee Al Qibla in het afgelopen weekeinde beklad met racistische leuzen. Eerder werden al eens molotov-cocktails gegooid naar het vorige gebouw van deze moskee. ‘Moskee opnieuw doelwit van vandalen’, kopte AD Haagsche Courant, maar Ewoud Butter van weblog Allochtonie stelt terecht dat de milde term ‘vandalen’ in dit geval niet de lading dekt.

Uit Utrecht kwam het nieuws dat een verslaggever en een cameravrouw fysiek werden belaagd door een groep van vijftien mannen in de buurt van een moskee. Ging het om Rutger van Pownews die solliciteerde naar een ‘zelfverdiend’ pak slaag? Nee, het journalistieke team was uitgezonden door de multiculturele omroep MTNL. Dan waren het zeker de door MTNL-programmamaker Anil Ramdas alom gesignaleerde ‘tokkies’ die zich uitleefden op het multiculturele team? Alweer fout. Het geweld kwam van de zijde van bezoekers van de Omar-al-Faroekmoskee, die in de belangstelling staat omdat de bouw destijds is gefinancierd door de Libische leider Moammar Khadaffi. Het gaat overigens om de zelfde moskee, die zich in 2009 mocht verheugen op 100.000 euro subsidie voor een door PvdA-wethouder Rinda den Besten goedgekeurd experiment met gescheiden loketten, waar namens de overheid voorlichting werd gegeven over stadsvernieuwing. Moskeebestuurder Abdelmajid Khairoun hield zich eerst onbereikbaar voor de pers. Inmiddels heeft hij het geweld voor de deur van zijn moskee als ‘volstrekt onaanvaardbaar’ veroordeeld.

Is het alleen maar treurigheid rond de islam? Beslist niet. Voor de verandering keek ik zondag eens niet naar het saai-taai-programma Buitenhof, maar naar De Halve Maan, de gelijktijdige talkshow van de NTR met verschillende opinies binnen de moslimgemeenschap. Tot deze ommezwaai werd ik bewogen door de aankondiging van panellid Fouad Sidali, dat hij het zou opnemen voor de in Pakistan met de dood bedreigde Asia Bibi, een van de slachtoffers van de schandelijke blasfemiewetten in dit land.

De kennismaking was een aangename verrassing. De Halve Maan geeft bijvoorbeeld alle ruimte aan de afvallige Damon Golriz. Ronny Naftaniel gaf namens het CIDI uitleg over de afwachtende Israëlische reacties op de Arabische Lente. Ikram Daraaoui mocht vertellen over haar documentaire over het uit de kast komen van lesbische vrouwen. Golriz stond alleen in zijn kritiek op de buitenlandse financiering van Nederlandse moskeeën, maar er werd op een prettige wijze over actuele onderwerpen gediscussieerd. Een dergelijke diversiteit aan meningen zul je bij Buitenhof niet zo gauw vinden.

Terug naar Frans Verhagen en zijn lezing over islamofobie en de media. De Amerikakenner hield daarin ook een lange tirade tegen de Volkskrant en haar opinieredacteur Chris Rutenfrans, die de kolommen wijd zou openzetten voor ‘islamofobe’ columnisten, zoals Amanda Kluveld en (de dit keer niet genoemde, maar eerder door hem aangevallen) Nausicaa Marbe (‘deel van de anti-islambrigades van het Volksdagblad, zij het minder hysterisch dan Amanda de Waanzinnige’).

Ook hier kreeg Verhagen binnen enkele dagen steun van de feiten. Leest u maar eens het volgende citaat, dat op 4 april op de website van het ‘Volksdagblad’ werd geplaatst. Het gaat over de moord op vijf personen, onder wie drie kleine kinderen: “Wie willen en wetens kiest voor de bouw van een huis op het land van een ander die door een onwettige overheid van dat land is beroofd, moet niet zeuren als hij dat met de dood bekoopt.”

Inderdaad, waanzinnig van Amanda. Ho, zij heeft dat niet geschreven! Dan zal het wel brigadier Nausicaa zijn geweest. Huh? Alweer fout! De auteur van dit bij de Volkskrant gepubliceerde haatproza is niemand minder dan Thomas von der Dunk, die met deze opmerking de moord op een Israëlisch gezin wegwuift. Inderdaad, Frans Verhagen heeft gelijk. Soms stelt de Volkskrant haar (web)kolommen open voor haatzaaiende bagger.