CarelBrendel.nl

Drie weken na haar wonderbaarlijke ontsnapping uit het kalifaat is Laura Hansen naar Nederland teruggekeerd. Ze zat amper achter slot en grendel of een woordvoerder* van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, suggereerde dat ze – indien ze vrijuit gaat – mogelijk kan dienen als “rolmodel” voor jongeren die vatbaar zijn voor radicalisering.

De gedachte erachter is dat wannabe jihadisten niet vatbaar zijn voor redelijke argumenten of voor de inhoud van AIVD-rapporten over het dagelijks leven in Raqqa of Mosul. Ze zullen eerder luisteren naar een jonge vrouw die de ellende van het kalifaat aan den lijve heeft ondervonden.

De nieuwe rol is nog niet direct weggelegd voor Laura. Ze is verdachte van deelname aan de terroristische organisatie ISIS. Gisteren besloot een onderzoeksrechter om haar voorarrest op de terrorisme-afdeling met minstens twee weken te verlengen. Een logische beslissing. Vóór Laura kan worden ingezet in het kader van de deradicalisering, moet eerst duidelijk zijn wat ze precies heeft uitgevoerd in Syrië en Irak. Nog belangrijker: er moet ook onomstotelijk vaststaan dat ze niets terroristisch wil uitvoeren in Nederland.

De onderzoekers zullen ook de losse eindjes aan elkaar moeten knopen aan wat tot dusver bekend is rond de Syrië-gangster. Haar eerste optreden voor de Koerdische tv, de reacties van vroegere buren en de uitspraken van een Peshmerga-generaal zorgen tot dusver vooral voor onduidelijkheden, die wellicht in de komende weken worden opgehelderd.

De vraag of ze in Leidschendam woonde of in Zoetermeer (“Sweet Lake City”) lijkt daarbij nog de minst klemmende. Zelf kom ik tot de volgende vragen.

1. Waarom vertrokken Laura Hansen en haar echtgenoot Ibrahim Ismail halsoverkop met twee kinderen op vakantie, zonder het huis op te ruimen en de lichten uit de doen? Waren ze misschien bang voor een ingreep van de Kinderbescherming in verband met het voortdurende huiselijk geweld?

2. Hoe betaalden ze de vakantiereis naar Turkije. Volgens de buren hadden ze geen geld voor luxe bezigheden. Kreeg het echtpaar geld via de “baardmannen” die in de weken voor hun vertrek regelmatig op bezoek kwamen? Of kletsen de buren maar wat?

3. Welke reisroute volgden Laura, Ibrahim en de kinderen? Van de Turkse badplaatsen aan de Zwarte Zee is het nog een flinke rit naar de Syrische grens. Hoe kwam Ibrahim aan het geld om binnen Turkije door te reizen?

4. Wat is er precies waar van het verhaal dat Ibrahim onder valse voorwendselen (“We gaan geld uitdelen in een vluchtelingenkamp”) zijn gezin over de Syrische grens heeft gebracht? Ik sluit dit niet uit, maar het past weer niet bij zijn latere bereidheid om Laura en de kinderen te laten vertrekken.

5. Wat hebben Ibrahim en Laura precies uitgevoerd in het kalifaat?

6. Waarom vertelde Laura op Kurdistan TV een kletsverhaal over een Peshmerga-eenheid die haar uit een huis in Mosul bevrijdde?

7. Hoe kreeg zij Ibrahim zo ver om met zijn gezin de levensgevaarlijke autorit richting Koerdische frontlijn te wagen?

8. De theorie is dat Ibrahim bereid was met zijn gezin te vluchten omdat hij een missie in Europa ging uitvoeren. Was het dan niet veel simpeler geweest om via Turkije terug te glippen in de vluchtelingenstroom in plaats van een omweg via de Peshmerga, de aartsvijanden van ISIS?

9. Waarom ging de gewonde Ibrahim weer terug naar de jihadisten? ISIS houdt zeker niet van deserteurs. Maar het lijkt me dat ISIS evenmin veel mededogen heeft met strijders die falen in hun missie. Had hij gewoon geen enkele optie meer?

10. Het eerste kind van Laura (dochter Iman) is van een andere vader. Een vergelijke zaak speelt in Maastricht waar een jihad-reizigster twee kinderen meenam zonder medeweten van hun vader. Kan Laura worden vervolgd wegens ontvoering/het onttrekken van een kind aan de ouderlijke macht?

Kortom, veel vragen wachten op antwoord voordat de NCTV Laura kan inzetten voor de terrorismebestrijding. Ondertussen fungeert wegloopmeisje, tienermoeder en “jihadbruid” Laura wel als “rolmodel” – als symbool voor alle ouderlijke angsten en nachtmerries.

Immers, als ouders kun je proberen om je kind de allerbeste opvoeding te geven. Maar je hebt niet alles in de hand. Zelfs de ouders van het meest harmonieuze gezin kunnen alleen maar hopen en bidden dat hun kind op een leeftijd, waarop het gemakkelijk valt te beïnvloeden, niet de verkeerde figuren tegen het lijf loopt.

* In eerste instantie schreef ik deze uitspraak ten onrechte toe aan NCTV-baas Dick Schoof.