CarelBrendel.nl

De Nederlandse pro-Hamas-activist Amin Abou Rashed (tweede van rechts), oprichter van de European Campaign to End the Siege of Gaza, verwelkomt de Gazavloot in Amsterdam.

Een quizvraag. Wanneer tekenden de oud-ministers Laurens-Jan Brinkhorst en Jan Pronk en de priester Antoine Bodar als Bekende Nederlanders een steunverklaring voor de Gazavloot? Was dat in 2011 of 2018? Het antwoord luidt: in beide jaren. Het drietal was er in 2011 bij om zijn steun te verklaren aan de opvarenden van de (uiteindelijk niet uitgevaren) Nederlandse boot richting Gaza, en is dit jaar opnieuw van de partij nu een Scandinavische vloot via onze wateren opstoomt naar de Israëlisch-Palestijnse kust.

Dat laatste is aanleiding voor een botenparade door de Amsterdamse grachtengordel (een soort Gaza Pride) en een publieksdebat van vooral gelijkstemden in een hoofdstedelijk buurthuis, beiden gepland voor vrijdag (1 juni). Twee Nederlanders varen een stukje mee richting Gaza. Het gaat om de hier studerende Gazavloot-activist Awni Farhat en om Lydia de Leeuw, die in 2011 enige tijd secretaris was van de Stichting Nederland-Gaza, de organisatie achter de Nederlandse Gazaboot.

Opmerkelijk vind ik de terugkeer van Bodar. De geleerde priester verklaarde destijds namelijk bij Knevel & Van den Brink dat hij zijn steun zou intrekken voor de tweede Gazavloot als zou blijken dat het om een onderneming ging van Hamas en de Moslimbroederschap. Op dat moment was al volop bekend dat internationale organisaties van deze beweging aan de touwtjes trokken bij het allereerste Gaza Flotilla (zie het rapport (pdf) van de gedegen onderzoeker Steven Merley). Ook de inbreng van Nederlandse Moslimbroeders zoals Amin Abou Rashed en Ibrahim Akkari en organisaties als Stichting ISRAA en de Federatie van Islamitische Organisaties in Nederland (FION, destijds de Nederlandse afdeling van de Europese federatie FIOE) was in 2011 volop bekend. Bodar liet echter niets meer van zich horen, ook niet toen Nederlandse journalisten weigerden zich in te schepen vanwege de onopgehelderde hoofdrol van Abou Rashed.

Nog steeds, net als in 2010 en 2011, zitten frontorganisaties van de Moslimbroederschap in de Freedom Flotilla Coalition. Het gaat om het International Committee for Breaking the Siege of Gaza, de European Campaign to End te Siege of Gaza en de Turkse hulpstichting IHH. Namens het International Committee for Breaking the Siege of Gaza reisde de vooraanstaande Britse pro-Hamas-activist Zaher Birawi vorige week naar Kopenhagen om een spandoek van zijn organisatie op te hangen en de jongste propagandavloot uit te zwaaien.

Zaher Birawi, topman in de Europese pro-Hamas-lobby (links), in Kopenhagen met opvarenden van de nieuwe Gazavloot.

Bodar volhardt dus in zijn zonden want ondanks zijn zelfverklaarde bezwaren tegen Hamas heeft hij een nieuwe steunverklaring voor de Gazavaarders ondertekend. In het kielzog van Bodar, Pronk en Brinkhorst melden zich nieuwe ex-ministers. Dit keer hebben de Nederlandse organisatoren onder anderen Hedy d’Ancona, Bert de Vries en Klaas de Vries gestrikt. Van de nog actieve politici heeft DENK-aanvoerder Tunahan Kuzu getekend.

Bodar is gerangschikt onder de noemer “academici”, anders gezegd: bij de activisten met een titel voor hun naam. Hier vinden we ook (zonder dat hun IS-lidmaatschap wordt genoemd) de Internationale Socialisten Pepijn Brandon en Peyman Jafari naast Anne de Jong, die in 2010 met Abou Rashed meereisde op de eerste Gazavloot. Sympathiserende kunstenaars zijn onder anderen de schrijvers Jan Siebelink en Rosita Steenbeek.

Tenslotte is er het bekende scala van bij de Palestijnse zaak betrokken organisaties, zoals DocP, het Nederlands Palestina Komitee en Rotterdam voor Gaza. Extreemlinks is uiteraard vertegenwoordigd via de Internationale Socialisten, de Revolutionaire Eenheid en Rode Morgen. De Amsterdamse afdelingen van DENK en BIJ1 doen mee, net als het Platform Stop Racisme en Uitsluiting, bekend van de beruchte Kristallnachtherdenkingen waarin Anja Meulenbelt c.s. zich over de rug van in 1938 vermoorde Duitse Joden keren tegen de hedendaagse Joden in Israël.

Anders dan in 2011 zijn de Nederlandse Moslimbroeders minder sterk vertegenwoordigd. De steunverklaring is ondertekend door Het Palestijnse Huis, een organisatie van Abou Rashed, en door de Palestijnse Gemeenschap Nederland, waarbij het niet duidelijk is of het om de door Abou Rashed beheerste groep gaat of om de gelijknamige organisatie van PLO-gezinde Palestijnen, of wellicht om allebei.

In 2011 zorgde Akkari namens ISRAA voor de financiën. Abou Rashed kocht het schip (de Stefano Chiarini) samen met de Italiaanse pro-Hamas-activist Mohammad Hannoun, omdat de Nederlandse Gaza-activisten onvoldoende geld en menskracht hadden voor een eigen boot. Nu er alleen maar sprake is van een publicitaire campagne, waren de Nederlandse pro-Hamas-activisten tijdens de aanloop minder zichtbaar. Op donderdag (31 mei) verscheen Abou Rashed echter met een delegatie Palestijnen op de NDSM-werf waar de Gazavloot was afgemeerd. Abou Rashed en het jonge NIDA-lid Mohammed Akkari hebben zich aangemeld voor de botenparade.

Dat extreemlinks en Moslimbroeders elkaar weten te vinden in hun afkeer van het Westen en hun haat tegen Israël mag bekend zijn. Chris Harman, de ideoloog van de Socialist Workers Party, de moederbeweging van de Internationale Socialisten. rechtvaardige de samenwerking in het pamflet The prophet and the proletariat met de slogan “with the Islamists sometimes, with the state never”. Harman volhardde in deze strategie ondanks de slechte ervaringen met de revolutie in Iran, waar de linkse revolutionairen de eerste slachtoffers werden van de zegevierende ayatollahs.

Ik vraag me af wat die schrijvers, artiesten en politici bezielt om in zee te gaan met pro-Hamas-activisten. Uiteraard zijn de Bekende Nederlanders begaan met de lotgevallen van het Palestijnse volk. Vermoedelijk maken ze zich zorgen over de maatschappelijke ontwikkelingen in Israël en het beleid van politici als Benjamin Netanyahu en Avigdor Lieberman, of over de groeiende invloed van ultra-orthodoxe Joodse stromingen op het openbare leven van het land.

De “brede oproep” bevat daarentegen geen enkele kritiek op Hamas, dat onderdeel is van de islamistische Moslimbroederschap; een antisemitische terreurbeweging die Israël van de kaart wil vegen en zelf een zware medeverantwoordelijkheid draagt voor de humanitaire crisis in Gaza. Kennelijk leidt het medeleven met de arme Palestijnen bij deze fellow travellers van het islamisme tot een totale blindheid voor de duistere kanten van Hamas.