Hassan Bahara doorbreekt merkwaardige stilte rond ‘shariapolitie’

Door Carel Brendel, 30 december 2011

Job Cohen opent de aanval op de PVV, aldus de voorgalm op een groot Telegraaf-interview met de PvdA-leider. Wilders reageert met een tweet vol hoon en beledigingen aan het adres van de nieuwe aanvaller. Cohen wil aan de PVV-kiezers laten zien waar hun belangen liggen. Ondertussen is het weer muisstil over het onderwerp, dat in werkelijkheid aan de basis ligt van de kiezersvlucht richting PVV: de multiculturele kwesties. Net als enkele jaren terug bij de bankencrisis denken politici en opiniemakers dat door de eurocrisis alle wrijvingen rond islam, immigratie en integratie bij toverslag zijn verdwenen.

Maar de veenbrand woedt voort en laait bij vlagen weer op. De jongste kwestie is de ‘shariapolitie’, bijnaam voor de vrijwilligers van de as-Soennah-moskee, die tijdens de nieuwjaarsnacht zullen optreden als ordehandhavers in de Haagse Schilderswijk. Het is een onverteerbare gang van zaken. Een salafistische moskee, die de veiligheidsdienst AIVD al vele jaren koppijn bezorgt, verwerft macht, invloed en legitimiteit door het onbenullige en naïeve gedrag van lokale politici en politiechefs. Een antidemocratische en extremistische club claimt de Schilderswijk als ‘onze wijk’. Ze spreekt bewoners aan, niet op het Nederlandse Wetboek van Strafrecht, maar op hun ‘islamitische identiteit’. Van-dik-hout-zaagt-men-planken, maar wel precies op de juiste plek wijst de ‘onversneden rechtse’ website Burgerjournalisten op vijf zeer bedenkelijke passages in het eerste triomfantelijke bericht op Al-Yaqeen, de website van de radicale sjeik Fawaz (foto).

Je zou normaal gesproken felle reacties verwachten van alle liberale, vooruitstrevende en seculiere politieke partijen. Maar opnieuw laat vooral de PVV iets van zich horen via Kamer- en raadsvragen. Het gematigde midden laat voor de zoveelste keer verstek gaan, niet beseffend dat hier de oorzaak ligt van de vergaande vervreemding van de oorspronkelijke achterban. Wel meldden PvdA-Kamerlid Khadija Arib en GroenLinkser Tofik Dibi zich met kritische geluiden op Twitter. Arib kwam eerder in actie tegen de komst naar een As-Soennah-conferentie van de Marokkaanse imam Mohamed Al-Maghraoui, die het huwen met 9-jarige meisjes goedkeurt. Maar een duidelijke PvdA-stellingname tegen de religieuze ordedienst kwam er niet. Integendeel. Volgens de Haagse wethouder Marnix Norder worden ‘burgerminnende en goedwillende moslims’ door de PVV gedemoniseerd.

Beseft het lokale PvdA-kopstuk wel dat sjeik Fawaz en zijn ‘burgerminnende’ en ‘goedwillende’ aanhangers het liefst korte metten maken met de democratie? “De rechten van de mens, daar geloven wij niet in,” aldus moskeewoordvoerder Abdurrahmaan Kat op een kenningsmakingsbijeenkomst. Deze vijanden van de rechtsstaat worden nu met fiat van korpsbeheerder Jozias van Aartsen (VVD) met portofoons uitgerust om als ‘rolmodel’ op te treden en de wijk onder controle te krijgen. Onder hun controle, wel te verstaan.

Desalniettemin is het stil aan het opiniefront, op enkele uitzonderingen na. In de Volkskrant las ik vanmorgen een krachtige column van Nausicaa Marbe. “Het is de politie kennelijk ontgaan waarom de AIVD salafisten in de gaten houdt: vanwege het belemmeren van vrouwen om zich te ontwikkelen; vanwege antisociale opruiing en het bevorderen van segregatie in de samenleving.”

Uit het redelijke midden meldt zich nu ook columnist en schrijver Hassan Bahara. Ook hij heeft bezwaren tegen de ‘shariapolitie’, want hij weet als ervaringsdeskundige waar het ‘aanspreken op de islamitische identiteit’ op neerkomt. Bahara: “Ik vier oudejaarsavond in de mooiste stad van Nederland, in Amsterdam, maar was ik een Hagenees, en stond ik daar klokke middernacht op straat met een glas champagne in mijn hand om op voorspoed in het nieuwe jaar te proosten, dan zou het dus kunnen gebeuren dat ik op de schouder word getikt door zo’n salafistische broeder die een gedeelde islamitische identiteit vermoedt en mij daar op aanspreekt omdat ik bubbels naar binnen giet. Want zulke bemoeizucht behoort nu eenmaal tot het puriteinse karakter van salafisten en die verklaren ze eerlijk in de praktijk te zullen brengen tijdens oudejaarsavond.”

Bahara maakt zich niet al te druk om de salafistische types, die hem regelmatig op straat lastig vallen met hun geloof. Maar, zo schrijft hij in de slotalinea’s van zijn column: “Minder laconiek word ik als ik mij probeer voor te stellen hoe deze salafistische burgerwacht zal/kan reageren op vrouwen bij wie zij een islamitische identiteit vermoeden. In vergelijking met vrouwen met een islamitische achtergrond heb ik minder van ze te duchten, want op mij rust nog minder de druk om de eer van een familie of gemeenschap van schande en roddel vrij te houden.

Vorig jaar vierde ik oudejaarsavond in Bos en Lommer. Ik was in het gezelschap van vrouwelijke vrienden met een islamitische achtergrond. Toen het vuurwerk knalde zijn we de straat opgegaan om wat lullig siervuurwerk af te steken. Ik had mijn glas bubbels bij me, maar de vrouwelijke vriendinnen niet, die hadden hun drinken in de woning achtergelaten, want het was nu eenmaal Bos en Lommer waar we ons bevonden, daar zou een Marokkaans meisje aan de champagne wellicht nog meer bekijks trekken dan de meterslange Chinese matten die daar worden afgestoken. Ik aan de champagne, zij niet, omdat ze geen aanstoot wilden geven of onderwerp van roddel worden – het geeft de ongelijkwaardigheid aan die er nog steeds heerst tussen man en vrouw.

Een ongelijkwaardigheid die bekrachtigd wordt door politie Haaglanden door in zee te gaan met een moskee die er nooit blijk van heeft gegeven die scheve verhouding als een probleem te zien.”

De vrijgevochten vrienden en vriendinnen van Hassan Bahara ondervinden als eersten de gevolgen als salafisten en Moslimbroeders de dienst gaan uitmaken in ‘onze wijken’. Als de PvdA dan toch de Partij van de Allochtonen wil zijn, dan graag de partij van Bahara, en niet de partij van Fawaz. Sterker nog: door duidelijk voor Bahara te kiezen, wordt de PvdA langzaam maar zeker ook weer de partij van de weggelopen achterban. Maar eerlijk gezegd, ik moet het nog zien of de partij deze keuze durft te maken onder een politiek leider die zich ooit voor integratie via de moskee uitsprak.