CarelBrendel.nl

Een welbespraakte Mohammed Cheppih zat onlangs aan tafel bij Jeroen Pauw en Paul Witteman. De imam was uitgenodigd vanwege een ‘donderpreek’ naar aanleiding van de dood van de grensrechter in Almere. In de Utrechtse Omar al-Farouk-moskee stelde hij indringende vragen aan de ouders onder zijn gehoor. “Hoe kan het zo zijn dat onze kinderen bekend zijn met het handelen in drugs? Hoe kan het zo zijn dat de gevangenissen vol zitten met onze kinderen? Hoe kan het zo zijn dat onze kinderen bekend staan om asociaal gedrag? Hoe kan het zo zijn dat onze kinderen vooral heel negatief in beeld komen?” Hij riep ouders op om hun verantwoordelijkheid te nemen bij de opvoeding van hun kinderen en niet weg mogen kijken van criminaliteit en wangedrag.

De preek viel op tussen alle opwinding rond de doodgeschopte scheidsrechter en het aansluitende nationale debat rond het ‘Marokkanenprobleem’ c.q. de aanhoudende problemen rond het gedrag van vooral Marokkaanse maar ook andere groepen jongeren. GeenStijl promoveerde Cheppih tot ‘nuancebaard’. Voor Nourdeen Wildeman, ‘Nederlander en moslim’ (en ook Moslimbroeder) weer aanleiding tot een enthousiaste bijdrage aan Joop. Het GeenStijl-publiek werd volgens hem opeens geconfronteerd met ‘een stukje realiteit dat totaal niet aansloot bij hun vooroordelen’. In mijn Twitter-tijdlijn kwamen enthousiaste reacties langs na Cheppih’s optreden bij Pauw & Witteman. Daarnaast verbazing over een imam die met licht studentikoos accent moeiteloos uit zijn woorden kwam. Maar ook kritische vragen: Dit was toch dezelfde man die ooit optrad als woordvoerder van zeer geradicaliseerde jongeren? Dezelfde man die bijna leider was van de Nederlandse tak van de extremistische en antisemitische Arabisch-Europese Liga (AEL)? Is hij geen ‘wolf in schaapskleren’? Laat ik mijn antwoord gelijk geven. Mohammed Cheppih is geen wolf in schaapskleren. Hij is namelijk een islamprediker in islampredikerskleren.

Zelf had ik ook mijn twijfels toen de voormalige AEL-sympathisant in 2008 het initiatief nam tot de Nederlandstalige Poldermoskee in de Amsterdamse wijk Slotervaart. Ruim vier jaar verder stel ik vast dat Cheppih’s deradicalisering past binnen de algemene trend van de politieke islam in het Westen. Het jihadisme lijkt weg uit de moskeeën en is verbannen naar duistere plaatsen op internet. In plaats daarvan ligt in Europa en Noord-Amerika de nadruk op de dawa: het prediken van de islam, het verwerven van invloed binnen de moslimwereld, en het versterken van de positie van de politieke islam. Voor dat laatste kwam mooi uit dat westerse politici na 11 september op zoek waren naar ‘gematigde’ moslims als alternatief voor het jihadisme. Met name de Moslimbroeders waren graag bereid om deze rol op zich te nemen.

Deze stroming verdient echter allerminst het etiket ‘gematigd’. En ze is lang niet zo liberaal als de wensdenkers hoopten. Uitgerekend de Moslimbroeders en de salafisten, tussen wie in ons land een groeiende samenwerking op gang komt, lopen voorop bij de vorming van een vooralsnog zeer orthodoxe Nederlandse islam.

Cheppih speelt zijn eigen zelfstandige rol in deze opkomende dawa-beweging. Hij vervult geen bestuursfunctie in een van de organisaties die in ons land te maken hebben met de Moslimbroederschap. De Eindhovense Al-Furqaan-moskee, waar zijn vader Ahmed de drijvende kracht was, geldt als een van de salafistische bolwerken. De Muslim World League, waarvan Cheppih junior enkele jaren de Nederlandse directeur was, is een Saoedische organisatie in het grensgebied van salafisme en Moslimbroederschap. Cheppih was daarnaast actief voor het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit (PPMS) van Amin Abou Rashed, de fondsenwerver voor Hamas. (Hij heet Amin Abu Ibrahim in dit weblog van Anja Meulenbelt).

Cheppih’s ongesubsidieerde Poldermoskee kwam niet van de grond. De mislukking leidde zelfs tot het faillissement van zijn bedrijf Academica Islamica. Ook zijn plannen voor een moslimomroep liepen schipbreuk als gevolg van interne conflicten. Voor organisator was Cheppih kennelijk niet in de wieg gelegd. Maar als islamprediker blijft hij razend populair. Hij preekt en spreekt regelmatig in de centra van de dawa-beweging — de Omar al-Farouk in Utrecht en de Blauwe Moskee in Slotervaart. Op een steenworp van de Poldermoskee is met financiële steun uit Koeweit en onder regie van de Moslimbroederschap Cheppih’s droom van een voornamelijk Nederlandstalige moskee alsnog in vervulling gegaan.