CarelBrendel.nl

Sprekers van dawah-organisatie iERA

“Denken dat zulke dwaasheid alleen in Engeland tiert, is een vergissing. Met elke storm waaien er meer dode bladeren onze kant op.” Zo sloot Nausicaa Marbe gisteren haar voortreffelijke column af over het dwaze voornemen Universities UK, de overkoepelende organisatie van Britse universiteiten, om scheiding van mannen en vrouwen toe te staan op bijeenkomsten. Het goedkeuren van deze seksuele apartheid is, aldus Marbe ‘een fraai voorbeeld van hoe de tunnelvisie van hypercorrecte westerse multiculturalisten die meeheulen met islamitische haatpredikers uitpakt: de schade is groter dan de vermeende tolerantie, de querulanten krijgen meer macht over hun slachtoffers, het onrecht wordt potsierlijk gebracht als vrijheidsstrijd.”

Sinds haar overstap naar de Telegraaf, medegevolg van de halvering van haar frequentie bij de Volkskrant, staan Marbe’s columns helaas niet meer online. Voor het Goed Volk lezerspubliek heb ik een aardige uitwijkmogelijkheid in deze kwestie, de linkse columnist Nick Cohen.

Voor The Spectator schreef Cohen een krachtig artikel tegen de aanbevelingen van de universiteitskoepel. “In een karakteristiek vertoon van 21ste-eeuwse huichelarij, hebben de vertegenwoordigers van 132 universiteiten en hogescholen hun reactionaire beleid verpakt in de taal van liberalisme.”

Niet toegeven aan religieuze verzoeken om het publiek te scheiden, zou een aantasting vormen van de vrijheid van meningsuiting, aldus het door Cohen terecht belachtelijk gemaakte argument van de universiteitsbazen. Zelfs Polly Toynbee, politiek commentator van de Guardian, de krant die doorgaans alle concessies aan de politieke islam goedpraat, keurt de seksuele segregatie af.

Ondertussen waaien de dode bladeren uit Engeland al flink onze kant op. Debatcentrum De Balie toonde zich bereid om een klein stapje te zetten op weg naar de seksuele apartheid met het schijnliberale argument dat moslima’s anders niet mee zouden kunnen doen aan het debat. Pogingen om mannen en vrouwen te scheiden tijdens lezingen zijn er al veel langer. Deze expansiedrift zal ongetwijfeld toenemen als de Britse universiteiten door de knieën gaan voor de seksuele apartheid.

De drijvende kracht achter de pogingen om vrouwen en mannen apart te zetten is de Islamic Education & Research Academy (iERA). Deze Britse dawah-club heeft enkele zeer radicale sprekers in de gelederen, onder anderen Abdurraheem Green, Hamza Tzortzis, Abdullah Hakim Quick, Yusuf Estes, Jalal ibn Sa’eed en Haitham al-Haddad. Over hun uitspraken en opvattingen is een uitgebreid rapport gemaakt door Stand for Peeace, een Britse organisaties die alle mogelijke vormen van extremisme bestrijdt.

Juist van deze iERA is de afgelopen jaren het nodige overgewaaid naar Nederland. Al-Haddad, berucht door zijn antisemitische uitspraken en zijn pleidooi voor het zo jong mogelijk huwen van meisjes, is de bekendste prediker. De bekendheid heeft hij te danken aan een uitnodiging door een Amsterdamse studentenvereniging, geleid door ‘universitaire toppers’, aldus de leiding van de Vrije Universiteit.

Radicale figuren als Al-Haddad, Tzortzis, Green, Ibn Sa’eed en Quick waren welkom op Nederlandse islamcongressen, bekeerlingendagen, zomerkampen, conferenties, en bij jongeren- en studentenverenigingen.

Waar er nog wel eens krachtig wordt gewaarschuwd tegen het pro-jihadisme van Shariah4Belgium, Behind Bars en De Ware Religie (ook al uit Engeland overgewaaid via de extremist Anjem Choudary), blijft het meestal stil rond de dawah-predikers.

Sommigen zien de niet-jihadistische afgezanten van de politieke islam zelfs als een “gematigd” alternatief voor de extremisten. Daarbij zien ze over het hoofd dat de radicale predikers het fundamentalisme erin hameren bij een gretige achterban. Zo vergroten ze juist de visvijver voor de extremisten.