CarelBrendel.nl

Op 16 november 2013 publiceerden de regionale kranten de eerste berichten over de ex-soldaat Yilmaz, een Turkse Nederlander die in de omgeving van Aleppo en Idlib meevocht in een jihadistische groepering. De jihadist was nogal actief op sociale media en was daar gespot door oorlogsverslaggever Harald Doornbos, die er samen met Cyril Rosman een “brekende” coproductie van maakte.

Yilmaz alias “Chechclear” alias “Israfil” groeide uit tot een mediahit, zeker na een “exclusief interview” met Nieuwsuur, waarin hij mocht vertellen dat hij in Syrië vooral het Nederturkse gerecht kapsalon mist. Yilmaz gaf militaire instructie in de boomgaard, ontkende dat hij iets met Al-Qaida te maken had en maakte los van zijn jihadisme op velen zelfs een sympathieke indruk.

Yilmaz bleek ook een hartenbreker. De Maastrichtse bekeerlinge Sterlina alias “Aicha” raakte verliefd op hem en reisde naar Syrië om met Yilmaz te trouwen. Volgens sommige berichten zou Yilmaz zijn bruid vervolgens hebben gedumpt en doorgeschoven naar een ISIS-strijder in Raqqah.

Volgens Yilmaz zelf had het tweetal in goede harmonie besloten om te scheiden. Hij ontkende alle beschuldigingen in een verklaring waarin hij ook zijn overstap naar de Islamitische Staat uitlegde.

Yilmaz is ondertussen opnieuw getrouwd en werd onlangs vader van een zoon. Merkwaardig genoeg heb ik deze zaken wel voorbij zien komen op Twitter, maar de aandacht van de gevestigde media voor de ex-soldaat lijkt verdwenen. De man die in januari 2014 nog in het middelpunt stond door zijn exclusieve interview, ontsnapte geheel aan de aandacht toen vorige week acht nieuwe namen werden toegevoegd aan de Nederlandse terroristenlijst.

De volledige naam van “Yilmaz” blijkt Salih Yahya Gazali Yilmaz, en niet Omar zoals de meeste Nederlandse media ten onrechte meenden. Achteraf had alleen Elsevier (november 2014) de juiste voornaam. En ene “Woot3r”, die op 27 januari 2014 reageerde op GeenStijl.

Overigens doet Yilmaz nog steeds van zich spreken. De altijd oplettende Doornbos ontdekte vandaag dat Yilmaz het gebruik van chemische wapens door ISIS erkent en verdedigt.

Al met al heeft het dus 21 maanden geduurd voordat Salih Yilmaz werd toegevoegd aan de terroristenlijst. Het zegt iets over het gebrek aan daadkracht van Nederlandse autoriteiten. Maar het zegt misschien nog meer over het beperkte effect van de financiële sancties tegen de van terrorisme verdachte personen.

Pas in augustus 2014, de jihad in Syrië was toen al bijna twee jaar aan de gang, ging Nederland serieus aan de terroristenlijst werken. Koppensneller Khalid Khudarhim werd toegevoegd in augustus 2014, in september 2014 gevolgd door Abdelkarim el Atrach, de onlangs bij Aleppo gesneuvelde “dreigjihadi” uit Arnhem, en zijn plaatsgenoot, ex-rapper Marouane Boulahyani.

In januari van dit jaar kreeg de lijst een forse uitbreiding met o.a. bekeerling Thijs Belmonte, de van jihadronselen verdachte Oussama Chanou (“Abou Yazeed”) en nog enkele leden van de Haagse groep, die als “criminele terroristische organisatie” wordt vervolgd in het zogeheten Context-onderzoek.

Soufiane Zerguit, de maker van jihadfilm “Oh Oh Aleppo”, en zijn broer Anis kwamen in maart aan de beurt. Ook bij de jongste sanctiebesluiten gaat het weer om figuren uit het radicale Haagse circuit. Kennelijk wilde men aan de vooravond van het grote jihadproces de lijst aanvullen met jihadisten, die wel in het dossier voorkomen maar niet zijn gedagvaard.

De terroristenlijst is voor een deel een dodenlijst. Diverse jihadisten zijn gesneuveld, maar voor alle zekerheid blijven hun tegoeden bevroren. Op de lijst zie ik naast El Atrach en Soufiane Zerguit bijvoorbeeld ook de morsdood verklaarde jihadis Murat Öfkeli (bekend als “Ibrahim de Turk” uit Den Haag), Omar Hmima (Amsterdam), Soufian el Jelali (Huizen) en Driss Daouayry (Den Haag).

De sanctiebesluiten hebben een geheime bijlage. De regering zegt niet waarvan de getroffenen worden beschuldigd. In twee gevallen staan ze wel met hun alias in het besluit. Dat was het geval met Öfkeli (“alias Abu Jarrah, alias Ibrahim”) en is nu ook weer het geval met een van de acht nieuwkomers van vorige week.

Mohammed Amine Boutahar staat volgens minister Koenders ook bekend als “Abu Ubaida al Maghribi”. Ook hij is vermoedelijk niet meer onder ons, zo meldde de Belgische Jihadjourno Guy van Vlierden in augustus 2014. Op zijn Engelstalige Emmejihad blog schreef Van Vlierden dat de uit Nederland afkomstige “Abu Ubaida al Maghribi” de leiding had over de gevangenis in Aleppo, waar de Amerikaanse gijzelaar James Foley en de in ongenade gevallen Jejoen Bontinck in 2013 waren opgesloten. “Abu Ubaida” was een ingenieur van Marokkaanse afkomst en werd gezien als de chef veiligheid van ISIS in Aleppo.

Kort daarna kwamen er onbevestigde berichten dat ene “Abu Ubaida al-Maghribi” was geëxecuteerd door ISIS, op verdenking van het doorspelen van informatie aan buitenlandse geheime diensten. Volgens Van Vlierden waren er sterke aanwijzingen dat het om een en dezelfde persoon ging.

Vader Dimitri Bontinck noemde het “onbegrijpelijk dat de Nederlandse geheime dienst de man nog niet heeft geïdentifeerd”. Een jaar na de dood van Boutahar hebben de gleufhoeden dat verzuim kennelijk rechtgezet.