Bangmakerij voor Polder-Taliban schiet zijn doel voorbij
Door Carel Brendel, 24 mei 2011
Bij Joop weten ze het zeker. “Rutte geeft Nederland terug, aan de SGP.” De verschillige propagandasite stelt er prangende vragen bij. ‘Wat gaan de mannenbroeders voor elkaar krijgen? … Dreigt er een zwarte toekomst?’ Dat alles
geïllustreerd met een wandelende refo-familie over een rivierdijk door een oer-Hollands landschap met donkere wolkenluchten. De straten vrij! Polder-Taliban marcheert!
De paniek blijft niet beperkt tot Jolo & Friends. Zwarte schrikbeelden heersen er ook bij D66. De Jonge Democraten, enkele jaren terug nog op de bres voor de barbaarse boerka, breekt het zweet uit bij de gedachte aan zwarte kousen. D66-leider Alexander Pechtold scheldt zijn concurrenten bij de VVD uit voor zwartekousenliberalen. Eén kenmerk hebben de refofoben gemeen: hoe banger ze zijn voor de fundamentalistische SGP, des te minder problemen hebben ze veelal met het fundamentalisme binnen de islam.
De SGP-hysterie is veroorzaakt door de uitslag van de Statenverkiezingen. Geen meerderheid voor de gedoogcoalitie, maar ook niet voor de verzamelde oppositie. De eenzame senator Gerrit Holdijk kan nu de doorslag geven in kwesties, waarin de Eerste Kamer nog wat te vertellen heeft. Jaren lang hoorden we nooit iets van dit deftige bejaardenclubje. Na het eigen geknoei tijdens de formatie kreeg links echter de hoop, dat het Rutte-1 kon torpederen via dit overbodige college. Het gevolg was een onvoorstelbare hype. Het kijkersvolk kon live het balletje-balletje van de stemmende Statenleden volgen met als hoogtepunt het geklungel van een Noord-Hollands D66-lid.
Gaat de SGP nu dramatische invloed uitoefenen? Ze zit nog steeds niet in de regering in tegenstelling tot de ChristenUnie, die als refo-light-aanhangwagen mocht fungeren in een centrum-links kabinet. De mannenbroeders hebben ook niet meegeschreven aan het regeerakkoord. Wel scoren ze wellicht enkele punten dankzij hun unieke positie in de Eerste Kamer. Hoe meer de andere partijen het kabinetswerk saboteren, des te meer kan de SGP binnenslepen.
De VVD zal geen handtekening zetten onder een wetsvoorstel om godslastering uit het Wetboek van Strafrecht te halen. Ze wordt daarmee de zoveelste partij die uit opportunistische overwegingen gaat sjoemelen met dit belangrijke principiële punt voor de vrijheid van meningsuiting. De liberalen lijken door de pomp te gaan bij het onderwerp winkelzondagen. Minder erg vind ik dat de procesvoering tegen de SGP in de ijskast gaat. Het via de rechter opleggen van partijstatuten vind ik namelijk geen goed idee. Mijn advies is simpel: wegstemmen die hap! De refo’s zijn al van drie naar twee zetels gezakt door deze kwestie, en hebben ook op lokaal niveau terrein verloren door hun halsstarrige opstelling. Net goed! Eens komt de dag dat de Deborah’s van de SGP afrekenen met het groepje fundamentalistische hardliners, dat de macht heeft in de kiesverenigingen en al vele jaren een hervorming van het vrouwenstandpunt blokkeert.
Als de VVD inderdaad buigt rond de godslastering, en op andere belangrijke punten gaat schuiven, zijn ze mijn stem kwijt. Dan raak ik opnieuw politiek dakloos. Maar ik voorzie geen ‘zwarte toekomst’, geen dictatuur van Gereformeerde Gemeenten en Hersteld Verbanders.
“Wonderlijk hoe conservatieve liberalen en seculieren de orthodoxie van de SGP bagatelliseren: de ene theocratie is blijkbaar de andere niet,” twitterde Femke Halsema vandaag. Inderdaad, de ene theocratie is de andere niet. Urk is geen Kaboel. Staphorst is geen Teheran. In Hardinxveld hangen geen homo’s aan hijskranen. In Opheusden worden geen achteruit inparkerende vrouwen aangehouden door de religieuze politie.
Dat de ene onderdrukking niet de andere is, onderstreepte vorige week haar partijgenoot Tofik Dibi. “Wat een ongelooflijke shitzooi is dit: we jagen kinderen die 8+ jaren in NL opgroeien, onze kinderen, richting gedwongen huwelijken, gedwongen hoofddoeken, bomaanslagen, aanrandingen, intimidatie en weet ik wat voor verschrikkelijks nog meer. Echt Shitzooi. Zo.” Met deze twee tweets luchtte de GroenLinkser zijn terechte verontwaardiging over de gevolgen van het asielbeleid voor jonge meisjes. Tegelijk kon hij niet beter illustreren dat de theocratie in sommige islamitische landen toch echt wat anders is dan de Urkse ‘shitzooi’ waar de Pechtolds ons voor waarschuwen.
Helaas, al vele jaren geleden is de hysterie in het multiculturele debat geslopen. Geert Wilders krijgt het verwijt dat hij haat en angst zaait met zijn schrikbeelden van tsunami’s, met zijn islamfilm Fitna en zijn kopvoddentaksretoriek. Links heeft er geen afgewogen antwoord op. Het neemt de onderliggende problemen niet serieus. In plaats daarvan maakt het de kiezers bang met deportatietreinen, die nu al dertig jaar naar het oosten zouden denderen; met Europese oorlogen die zouden uitbreken als we niet ja stemmen bij een referendum; en nu dan met de religieuze dictatuur van de ‘Polder-Taliban’.
Nee, ik bagatelliseer de theocratie van de SGP niet. Ze baseert zich op religieuze beginselen, die strijdig zijn met de liberale kernwaarden van onze democratie. Ik ben blij dat hun politieke betekenis vooral beperkt blijft tot een aantal gemeenten in de Bible Belt. Maar ik relativeer wel de invloed die deze partij kan uitoefenen, zelfs in de huidige politieke patstelling in de Eerste Kamer. Hebben de zaaiers van angst voor de ‘zwarte toekomst’ niet in de gaten dat hun bangmakerij steeds minder werkt?