CarelBrendel.nl

Vrijheid van meningsuiting is niet voor bange mensen. Dat gezegde komt weer eens bovendrijven naar aanleiding van het besluit van het Amsterdamse stadsdeel Oud-West om een debat over dit onderwerp af te gelasten. Voorzitter Martien Kuitenbrouwer (PvdA) was
namelijk bang, dat er linkse, rechtse en moslimextremisten zouden afkomen op de debatavond, die voor donderdagavond was gepland in het wijkcentrum met de in dit geval weinig toepasselijke naam De Nieuwe Liefde. Wat volgens de stadsdeelbestuurster bedoeld was als een gezellig onderonsje van buurtbewoners en ondernemers dreigde door pressie vanuit de kraakbeweging en de plotselinge publiciteit op GeenStijl uit te groeien tot een freakshow van jewelste.

Het bruggen bouwen zit de Amsterdamse stadsdeelbureaucratie in het bloed. En op de een of andere manier schijnt de multiculturele evenementenindustrie het beste toegerust te zijn voor deze klus. In het zonnekoninkrijk Oost schakelde voorzitter Fatima Elatik het jongerencentrum Argan in voor een dure debattenreeks, die tot de nodige politieke deining leidde. In West was deze taak weggelegd voor Refresh Events van Khalil Aitblal, de (ik citeer De Pers) ‘vrome en conservatieve’ opvolger van Ahmed Marcouch als woordvoerder van de moskeevereniging UMMAO.

In eerste instantie leek de debatavond van 14 juli inderdaad uit te lopen op een bedaarde praatavond voor oud-westelijk bakfietsvolk. De oorspronkelijke sprekerslijst is verdwenen, maar bevatte geen aansprekende namen. Op de valreep besloot de organisatie echter om de deelnemerslijst stevig op te frissen. De opvallendste uitnodiging ging naar Okay Pala, voorzitter van de extremistische beweging Hizb ut-Tahrir. Deze ‘partij van de bevrijders’ heeft al vele jaren de speciale aandacht van de AIVD. HuT streeft naar de vorming van een islamitisch kalifaat waar de sharia geldt. Men zoekt daarbij voortdurend de confrontatie. In Duitsland en een aantal islamitische landen is de organisatie verboden. Leden van de Hizb ut-Tahrir zijn regelmatig in verband gebracht met terrorisme.

Pala en zijn kalifaataanhangers mogen in ons land demonstreren (in voor vrouwen en mannen gescheiden vakken) en congresseren (lees het verslag van Bernadette de Wit). Deze vrijheid van meningsuiting hebben ze te danken aan de hier heersende tolerante traditie in de omgang met extremisten. Nederland gaat pas in het uiterste geval over tot het verbod van staatsvijandige organisaties. De Duitsers zijn minder zachtzinnig, maar die hebben dan ook tussen 1933 en 1989 slechte ervaringen gehad met twee totalitaire ideologieën. We kunnen alleen maar hopen en bidden dat onze gleufhoeden Pala en consorten nauwgezet in de gaten blijven houden.

Vergeleken met Pala van Hizb ut-Tahrir staken de andere deelnemers gematigd af. Als forumlid was ook Florens van der Kooi uitgenodigd, actieleider (Noord-)Nederland van de uit Vlaanderen afkomstige radicaal-nationalistische beweging Voorpost. Maar ook deze militante organisatie mag zich verheugen op de regelmatige belangstelling van de AIVD. Tenslotte mocht ook René Danen, voorzitter van de nauw met de (trotskistische) Internationale Socialisten samenwerkende stichting Nederland Bekent Kleur, zijn zegje doen over de vrijheid van meningsuiting. Danen was opperbenadeelde in het proces-Wilders. Hij vindt net als de kalifaatgroep van Pala dat de PVV-leider (en anderen) geen kritiek mogen leveren op de islam. Op de valreep meldde zich ook nog de ‘joods-christelijke’ pastor Ben Kok, geharnast islamcriticus en consequent verdediger van Israël – bij dat laatste geïnspireerd door overspannen religieuze eindtijdverwachtingen.

Bij deze line-up was te verwachten dat allerlei extremisten van buiten op het buurtdebat zouden afkomen als wespen op een plas limonade. Als eerste meldden zich de hoofdstedelijke krakers, die niet alleen aanstoot namen aan hun rechtse erfvijanden van Voorpost, maar ook aan de islamextremisten van Hizb ut-Tahrir. Via Indymedia en Twitter sijpelde de naderende rel door naar GeenStijl en andere media. Met het gevolg dat Kuitenbrouwer met knikkende knieën de handdoek in de bakfiets gooide. Het debat over de vrijheid van meningsuiting sneuvelde onder druk van activisten, die alleen zichzelf deze vrijheid gunnen. De buitenwacht vraagt zich nu vertwijfeld twee dingen af. Allereerst: waarom moest Hizb ut-Tahrir zo nodig een podium krijgen? Bovendien: waarom werd dit podium bij het eerste zuchtje tegenwind omvergeblazen?